Herriak egin behar duela indarra,
 pertsonen barrutik irten behar duela mugimendu eta konponbiderako grina.
 
Pasibotasuna eta jarraipenaren arteko guda honi bultzada bat eman behar zaio,
 indibidualismotik irten gaitezen.
 
Aurreiritziak aldera utziaz
 garbi eguneko hitz egin behar da,
 memoria historikoa ahaztu gabe
 baina horretan ez oinarrituaz.
 
Eskaera hutsa ez da bidea,
 ekimena behar da.
 
Garaipena normaltzat hartu beharrean,
 bide etikoei kasu egin behar zaie.
 
Ezin gara presoen hurbilketan, politikarien hitzen eta demokraziaren zain egon,
 askatasunerako bidearen hautaketa geuk hasi behar dugu.
 
Aniztasunari kasu eginez jokatu.